Theocentrism فلسفه قرون وسطی

Theocentrism فلسفه قرون وسطایی تصویری از جهان است که در آن خداوند علت و مرکز هستی، آغاز فعال و خلاقانه خود بود. فلسفه دوره قرن هجدهم - پانزدهم میلادی، یک جهت گیری دینی و مذهبی برجسته ای را به وجود آورد.

مراحل توسعه فلسفه قرون وسطایی:

1) Apologetics

مرحله پیش قاعدگی II - IV قرن AD. در آن زمان، اولین ادبیات مسیحی ظاهر شد، که در آن مسیحیت دفاع و توجیه شده بود.

نماینده روشن این مرحله - Tertullian از کارتاژ معتقد است که ایمان مسیحی در حال حاضر شامل یک حقیقت آماده است که نیاز به تایید یا اثبات ندارد. اصل اساسی تدریس او این است: "من معتقدم، زیرا پوچ است." در این مرحله، علم و مذهب زمینه مشترک نداشتند.

2) پاتریستیک

تئولوژي اوایل فلسفه قرون وسطی، IV - VIII قرن. در آن زمان پدران کلیسا پایه های دین مسیحی را توسعه دادند. نقطه شروع هر دانش ایمان بود و تنها هدف شایسته برای ذهن انسان دانش خداست.

اورلیس آگوستین (سنت آگوستین)، آثار اصلی - "در شهر خدا"، "اعتراف". در نوشته های او، فیلسوف تلاش کرد تا سنتز عقل گرائی باستانی-ایده آلیسم و ایمان مسیحی را به دست آورد، و اعتقاد به خط مقدم داشت. اصل اساسی این دکترین: "من به فهم اعتقاد دارم."

با توجه به سنت آگوستین، همه چیز موجود است، زیرا آن وجود دارد. شر یک ماده جداگانه نیست، بلکه نقص، آسیب، عدم وجود است. خدا منبع خیر، هستی، بالاترین زیبایی است.

اووریس آگوستین به عنوان مقدس فلسفه تاریخ در نظر گرفته شده است. به نظر او، در جریان تاریخ، بشریت، دو "غرق سنگ" مخالف را تشکیل داده است: دولت سکولار، که پادشاهی گناه، شیطان است، و کلیسای مسیحی، "تگرگ دیگری" است که پادشاهی خدا بر روی زمین است. دوره تاریخی و پیش بینی خداوند، انسانیت را به پیروزی نهایی پادشاهی خدا هدایت می کند، همانطور که در کتاب مقدس فرمان داده شده است.

3) دانش آموختگی

از یونانی "مدرسه"، "دانشمند" - IX - XV قرن. ویژگی اصلی این دوره، تجدید نظر به روش های منطقی در نظر گرفتن اشیاء فوق العاده منطقی، جستجو برای شواهدی از وجود خدا است. اصل اصلی اسکولاریسم: "من درک می کنم، به اعتقادم." تئوری "دو حقیقت" شکل گرفته است، که طبق آن علم و ایمان با یکدیگر مخالفت نمیکنند، اما هماهنگی همگانی دارند. حکمت ایمان تمایل به شناخت خداست و علم ابزار این دانش است.

یک نماینده روشن از دانشآموزان توماس آکویناس (آکویناس) است. او معتقد بود که خدا اصل اصلی و هدف نهایی همه چیز است، شکل خالص، خالص بودن. ادغام و یکپارچگی شکل و ماده یک دنیای پدیده های فردی فردی را تولید می کند. بالاترین پدیده عیسی مسیح است که در خود طبیعت خالص الهی و فرم بدن مادی متحد شده است.

در بسیاری از موارد توماس آکوئیناس با آموزه های ارسطو همگام شد.

علم و مذهب در مرحله علوم انسانی ادغام شده به یک تدریس، در حالی که علم به نیازهای دین خدمت کرده است.

اصول فلسفه قرون وسطایی:

1) تئوستوريسم فلسفه قرون وسطي در درگيري با دين بود و از رفتار مسیحيت انسان در جهان حمايت کرد.

2) کتاب مقدس به عنوان منبع تمام دانش در مورد جهان، طبیعت و تاریخ بشر مورد توجه قرار گرفت. از این رو، یک کل علم در مورد تفسیر صحیح کتاب مقدس - تفسیر شد. بر این اساس، فلسفه قرون وسطایی، تئوسنتریسم به طور کامل از بین رفته است.

3) آموزه ها. آموزش و پرورش تنها زمانی ارزشمند بود که به دانش خدا و رستگاری روح انسان هدایت شد. آموزش بر مبنای اصل گفتگو، فهم و دانش دایره المعارف معلم بود.

4) تئوریسم فلسفهی قرون وسطایی، از شک و تردید و اگنوستیک نبود. هدایت الهی و وحی می تواند از طریق روشنایی، از طریق ایمان شناخته شود. دنیای فیزیکی با کمک علم و ماهیت الهی - با کمک آیات الهی مورد مطالعه قرار گرفت. دو حقیقت اصلی وجود داشت: الهی و سکولار، که متأثرانه از فلسفه قرون وسطایی همبستگی داشت. نجات شخصی و پیروزی حقیقت مسیحی در مقیاس جهانی ایجاد شد.