فرهنگ سیاسی زیر سلطه

نقش اصلی دولت این است که اطمینان حاصل شود که توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور عادی است.

در حقیقت، این یک شکل سازمان یافته مدیریت فرآیندهای اجتماعی است که توسط هر دو سازمان دولتی و انجمن های مدنی اجرا می شود. از این مفاد می توان ارزش سیستم را که مسئول روابط بین دولت و فرد است، محاسبه می کند.

نظام سیاسی که تعریف آن ترکیبی از نهادهای دولتی، نهادهای اجتماعی مختلف و شهروندان است که در تنظیم فرآیندهای اجتماعی دخیل هستند، راهی برای چنین تعامل است. چندین تعریف دیگر از نظام سیاسی وجود دارد. این مفهوم را می توان به عنوان ساختار نهادهای اجتماعی و دولتی تعریف کرد که نقش خاصی در روند سیاسی بازی می کنند. همچنین این سیستم باید در تعامل با سازمان های دولتی، انجمن های عمومی و موسسات دموکراتیک در یک فضای سیاسی واحد در نظر گرفته شود.

دولت در نظام سیاسی جامعه در وضعیت خاصی قرار دارد که متعلق به حاکمیت آن یعنی سلطه در ارتباط با سایر منابع قدرت است. اقدامات ایالتی بر هر نسخه از انجمن های عمومی غلبه می کنند و توسط یک سیستم اعمال قانون قدرتمند محافظت می شوند. دولت خواسته های محلی گروه های جداگانه ای از جمعیت را نشان نمی دهد، بلکه منافع عمومی را نیز شامل می شود. این قانون قانون گذاری را انحصار می کند.

میزان دخالت دولت در فرآیندهای اجتماعی کشور به طور عمده فرهنگ سیاسی را مشخص می کند که یکپارچگی قومی را در عرصه قدرت عمومی مشخص می کند. این است که از ارزش های سنتی و باورهای افراد فرایند سیاسی ایجاد شده است. انواع مختلفی از فرهنگ های سیاسی وجود دارد. با این حال، طبقه بندی، مطرح شده توسط S. Verba و G. Almond در کار علمی "فرهنگ مدنی"، که در سال 1963 منتشر شد، به ویژه مشهور شد. این جامعه شناسان سه نوع روابط بین دولت و جامعه را شناسایی کرده اند: یک فرهنگ سیاسی زیر سلطه، پارچهای و محلی.

دو نوع آخر، حالت افراطی آگاهی مدنی را نشان می دهند. با توجه به ماهیت اقلیمی فرهنگ، منافع سیاسی جمعیت بسیار کم است، دانش کمیاب است. در حالی که فعالیت جامعه مدنی در یک جامعه مشارکتی عظیم است، ارتباط زندگی سیاسی در چنین محیطی به فرد معمولی بالا است. فرهنگ سیاسی تحت تسلط، موقعیت میانجی بین این دولتهای قطبی جامعه را به دست می دهد و توسط یک جامعه قوی بر گرا در ارتباط با نهادهای قدرت متمایز است.

در عمل، این گونه ها به یکدیگر متصل می شوند. نویسندگان خاطرنشان می سازند که از دیدگاه منافع ثبات رژیم سیاسی-اجتماعی، مثبت ترین موضوع فرهنگ سیاسی است. این شکل آگاهی اجتماعی را می توان به روسیه نسبت داد. تصویر علامتی از وضعیت مدنی کشور ما به نفع چنین تشخیص است. یکی از خصوصیات این وضعیت جامعه، یک جهت گیری واضح به سوی یک سیستم سیاسی با میزان بسیار کم مشارکت در چنین ایالتی است. فقدان یک جامعه مدنی توسعه یافته به عنوان اثبات اصلی این که فرهنگ سیاسی تحت سلطه به انواع دیگر تحمیل نمی شود، عمل می کند.

برای غلبه بر این وضعیت سیاسی مبهم که در آن یک شهروند روسی معلوم شد، ابتدا بایستی فضایی برای ابتکارات خصوصی و خلاقیت را فراموش کنیم. در ضمن، هنوز هم امید به آن دسته از ضعف های یک جامعه مدنی جدید است که از طریق آسفالت قومیت تاریخی شکسته می شود.