آپاندیسیت یا تهدید زندگی؟

چیزهایی هستند که ما برآورد می کنیم، فقط یک پیشانی در پیشانی است که به واسطه آنها ظلم می کند. چیزهایی هستند که از بیرون قضاوت می کنند.
من متولد و بزرگ شدم در شهر کوچک Maikop (جمهوری Adygea)، و اگر چه من قصد داشتم در سال های اخیر در پایتخت شمالی رشد کنم، به نظر می رسید که گوشه جنوب خود را از تمام طرفهای موجود مطلع کنم.
در یکی دیگر از تابستان امسال (یعنی 3 هفته پیش) با مشکل مواجه شدم که تاکنون (با توجه به سن والدین من) برای من در دسترس نبود - پدرم به طور ناگهانی بیمار شد. وقتی درد در شکم شدید و غیر قابل تحمل شد، ما به عنوان ساکنان زمین به طور متوسط خواستار کمک شدیم که به معنای "آمبولانس" است. من دلیلی برای توصیف ماشین نیمه ویران دوران پرسترویکا نمی بینم. بیمارستان شهری که در آن ما به اندازه کافی خوش شانس بودیم، حتی از کندی ساختمان برخوردار نبود. اگر چه در درک من (و در مورد بیمارستان ها تا امروز من کاملا بر اساس ارتباطات مخابراتی می دانستم، خوب است که تفاوت بین یک عکس و واقعیت، اندازه ی یک فاجعه است. برای کسی که در سرزمین بی حد و مرز ما سفر کرده است، با استفاده از خدمات راه آهن و در هنگام ورود به دیدن پخش تبلیغات برجسته انحصارطلبان های راه آهن - لازم نیست که توضیح دهیم.) حداقل استانداردهای بهداشتی باید در قلمرو این نهاد مشاهده شود.
من از بی تفاوتی شگفت زده شدم! در حال حاضر من قبلا به روشنی اقدام مکانیسم را خوانده بودم که «پزشکی رایگان» در کشور ما نامیده شده بود؛ در آن زمان همه چیز اتفاق می افتد وحشیگری است. پدر در حال حاضر با کمر درد در بیمارستان بستری شد و مادر و من در اطراف کلینیک خالی (با این حال، در حقیقت شبانه بود) با درخواست ها، درخواست ها، تهدیدات، حداقل چیزی برای کمک به آنها فرار کرد. در پذیرش زن hamovataya، به دنبال از بازی ها در تلفن همراه نیست، پشت دست پاسخ داد: "ما چه می توانیم انجام دهیم؟ هیچ دکتر وجود دارد!".
هنگامی که صبر به حد نصاب رسید، جراح فرود آمد. او با تشخیص تشخیص داد، او دستور داد که پرستار گفت و گو را به دردسر بکشاند و ما را به بیمارستان دوم (و آخرین) شهر ما - جمهوری خواهی بفرستد.
نمای و اتاق پذیرایی لایک شده بود و برای دومین بار من اعتقاد داشتم که همه چیز به درستی برمی گردد. بعد از بیست دقیقه انتظار، "دکتر" به ما آمد - الکسیا الکساندروویچ شارپوف. آرامش و آرامش شهروندان بی حد و حصر بود، من بعد از آشنایان و پرستاران آموختم که بسیاری از شکایات مربوط به این شخصیت را دریافت کرده اند، اما علیرغم فقدان واجد شرایط یا حداقل نوعی کمک، قبل از اینکه «انگیزه» بگیرد، پزشک همچنان تظاهر می کند که او یک دکتر است .
او به آرامی مجموعه ای از رویه های طولانی را اجرا کرد و پدر خسته را در یک صندلی نشاند، تشخیص را اندازه گیری کرد.
حکم - بیمار را در بخش اورولوژی بگذارید تا علت روشن شود. ساعت 12 صبح است، در ساعت ما گفته شده است که مسکن، که هنوز هم توسط پدرم "درهم و برهم"، در دسترس نیست، و اگر او به طور ناگهانی تبدیل به بیمار، آنها نمی توانند به او کمک کند. مایکاپ - یک شهر کوچک و داروخانه بیست و چهار ساعته حتی در منطقه خود بیمارستان ارائه نمی شود. پس از گذراندن یک شب از طریق تمام پست های پزشکی در دسترس، ما در نهایت از این امر متقاعد شدیم. در نتیجه، در اواسط شب، هنگامی که پاپ شروع به تخت با تختخواب کرد، بیمار از تخت بعدی درد خود را به پزشکان تزریق کرد، در نتیجه "نمی تواند کمک کند".
روز بعد، تا عصر، پدرم در بیمارستان بستری شد، حتی آزمایش خون نکرد. در شب با هم ما منتظر جلوی بخش اولتراسونیک بودیم، که در آن پزشک خارجی قابل پذیرش بود که در اولین فرصت «پای خود را» گذاشت - Lebedev Pavel Evgenievich - نمی توانست علل درد بدون درد در شکم را تعیین کند. وقتی مادر من تمام دوستانش را فراخواند، یک پزشک از جراحی تشخیص داده شد که 90٪ اطمینان آپاندیس داشت. پدر ناتوان حتی نمی خواست یک اتاق خواب را به اتاق عمل هدایت کند، با توجه به مقیاس بدنش. سپس اعصاب من تسلیم شد و با عصبانیت دیوانه بیرون ریخت. وسیله نقلیه رانده شد این عملیات 2 و 5 ساعت طول کشید، پس از آن پدر به بخش مراقبت های ویژه فرستاده شد، در اواسط روز بعد، با 4 تخلیه، یک کاتتر و یک دسته از قطره های ریز، در حال حاضر در بخش دروغ گفتن بود. تشخیص - یک نوع شدید پریتونیت است، او در مدت 24 ساعت در بیمارستان بدون هیچ گونه کمک از پزشکان قرار می گیرد. در نتیجه، یک ماه بعد - یک عمل جراحی دیگری برای حذف آپاندیسیت است. بعدها، آنها به طور مستقیم به ما گفتند که اگر پزشکان شب را بکشند، نتیجه ممکن بود تقریبا کشنده باشد. معده پر از گلوله بود، و پزشکان با امور خود مشغول بودند، به سختی توسط هیپوکرات پیش بینی شده است.

تا به امروز، پاپا از بخیه ها برداشته شده است و از بیمارستان مستقیما دفع می شود، اما محل یکی از تخلیه ها بهبود نمی یابد، در حال حاضر و بعد از آن مایع می شود. امید و ایمان به مردم در کت های سفید خسته شده است. چگونه برای بازگشت به زندگی سابق یک مرد بلند 46 ساله - همچنان یک سوال برای من و بستگان من است.

اگر بیمارستان ها قادر به تشخیص آپاندیسیت نباشند، چه نوع نوآوری را از روی صفحه نمایش می گویند؟ و چه نوع دارو رایگان است، اگر پزشکان بیکار بمانند، تا زمانی که قدردانی، انگیزه برای عمل، در جیب خود قرار نگیرند؟! چرا در بیمارستان ها در روز با آتش، لباس تخت، کشتی و کارگران وظیفه پیدا نمی شود؟ و چگونه شایستگی رفتار کلی مردم پنداشته می شود که به حمایت از سلامت ما احتیاج دارند؟!

چیزهایی هستند که ما برآورد می کنیم، فقط یک پیشانی در پیشانی است که به واسطه آنها ظلم می کند. چیزهایی هستند که از بیرون قضاوت می کنند. (امیدوارم شنیدم)