درآمد واقعی مردم و سیاست دولت تنظیم بازار مصرف

با توجه به سنت موجود، لازم است نقش درآمد پول در شکل گیری بازار مصرف، نه تنها با مقایسه شاخص های رشد درآمد و خرده فروشی، با توجه به پتانسیل شناخته شده بازار از لحاظ گردش مالی و امکان توسعه بازار مصرف توسط شاخص درآمدهای نقدی، بلکه همچنین با روش درآمد واقعی با رشد تولید و بهره وری کار همبستگی دارد.

درآمد حقیقی واقعی، مستقیما با حوزه تحقق آنها ارتباط دارد، اما در درجه اول با حوزه شکل گیری آن ارتباط دارد. سهم اصلی در میزان درآمد پول توسط دستمزد پرداخت می شود که درآمد سالی را تشکیل می دهد و قیمت کار به عنوان یک عامل تولید است. بنابراین، رشد دستمزدها و در نتیجه درآمد واقعی باید با افزایش تولید همراه باشد.

برای مطالعه این رابطه - تغییرات در حجم کالاهای مصرفی و میزان درآمد پول، می توانید از فرمول شناخته شده در هر کتاب درسی در مورد اقتصاد استفاده کنید. با توجه به آن، منطقی است که فرض کنیم که با عملکرد مؤثر اقتصاد ملی، رشد تولید باید رشد درآمد داشته باشد و تنها بر درآمد واقعی تاثیر بگذارد. با این حال، این همیشه مشاهده نمی شود و همیشه به استراتژی دولت در زمینه تنظیم بازار مصرف بستگی ندارد

اگر نسبت سرب کمتر از یک باشد، پس از ماهیت تظاهر آن در بازار مصرف کننده، می توان به این نتیجه رسید که دولت با سیاست "پول گران"، زمانی که تولید به قیمت یکی از مهم ترین عوامل تولید (کار) وابسته است، پیگیری می کند. اگر این بیشتر از یک باشد، دولت سیاست پولی ارزان قیمت را دنبال می کند که عمدتا به منظور تحریک مصرف است. و اگر بتواند به احیای بازار داخلی مصرف کنندگان کمک کند، می تواند موثر باشد: رشد تولید و فروش کالاهای مصرفی داخلی، کاهش سهام کالاها.

اگر سیاست پول گرانشی در کشور یا منطقه برای تثبیت اقتصاد و کاهش نرخ تورم دنبال شد، این به طور طبیعی درآمد واقعی ساکنان را کاهش داد. به عنوان یک قانون، چنین سیاستی با سطح پایین موجودی و فعالیت کم در بازار مصرف کننده همراه است. چنین رژیمی به منظور اشباع بازار کالاهای مصرفی و جلوگیری از رشد درآمد از پیشروی رشد متناظر با میزان تولید، که به ناچار تورم را تحریک می کند، و به نوبه خود، دوباره منجر به این واقعیت خواهد شد که درآمد واقعی شروع به کاهش می کند.

هنگامی که نرخ رشد درآمد عملا با نرخ رشد تولید و بهره وری کار برابر است، که به طور کلی بازار منطقه را نسبتا پایدار می کند، اما به اندازه کافی برای عرضه عرضه به تقاضا مطابقت ندارد، زیرا حجم سهام کالاها در خرده فروشی به شدت افزایش می یابد و زندگی بازار در حالت "انتظار" برای افزایش فعالیت مصرف کننده. برای مثال، زمانی که یک سیاست پول ارزان در کشور یا منطقه دنبال شد، این وضعیت ممکن است بوجود آید که می تواند با این واقعیت ارتباط داشته باشد که در سال گذشته تولید کالاهای مصرفی به میزان قابل توجهی افزایش یافت اما همه کالاها تولید نمی شد. از این رو، رشد چشمگیر درآمد، در مقایسه با رشد تولید کالاها، در جهت تحریک مصرف و در نتیجه کاهش حجم سهام کالاها بود.

وضعیت پایدار بازار مصرف کنندگان همیشه با افزایش درآمد، گردش مالی و تولید کالاها، بهوسیله بهینه سازی کالاها در منطقه و امکان بررسی چنین تاثیری از نتیجه به دست آمده از وضعیت موجودی کالاها در حوزه گردشگری، مشخص نیست. بنابراین، با مقایسه شاخص های نسبت سرب با ارزش سهام کالاها در تجارت خرده فروشی، می توان نتیجه سیاست دولت در زمینه تنظیم بازار را از طریق مکانیسم شکل گیری و تحقق درآمد های جمعیت برآورد کرد.