دانش در فلسفه - که معرفت شناسی و معرفت شناسی مطالعه

کنجکاوی در مورد آنچه که ما را احاطه کرده است، تلاش برای کشف کردن که چگونه به ساخت جهان، و همچنین میل به نفوذ به ناشناخته جهان از فراتر از آن، همیشه از ذهن انسان وارد سیستم شوید. هنگامی که مردم احساس می کنید چیزی، تجربه یا مشاهده آنچه به دیگران اتفاق می افتد، آنها را جذب و رفع، مایل نیست تنها به درستی درک چه وضعیت، بلکه آن است که آیا ممکن است برای یادگیری حقیقت است. دانش در فلسفه یکی از سوالات جالب ترین است، چرا که فلسفه را به تلاش برای سهمیه بندی و توضیح فرایندهای مختلف در حال وقوع در مغز انسان، و هدف به دست آوردن دانش است.

فرایند یادگیری پیچیده تر از فقط انباشت دانش است - این یک خلاق، فرهنگی و اجتماعی است. آن را شامل مکانیسم نه تنها عقلانی، اما شهودی و حسی از تفکر است. به همین دلیل است که دانش فلسفه یک مشکل خاص است، که در یک بخش نظری خاص درگیر، به نام معرفت شناسی یا معرفت شناسی است. شروع معرفت شناسی به عنوان یک شاخه خاص از فلسفه اسکاتلندی فریر در قرن نوزدهم است. این رشته ای فلسفی، مطالعه بر روی روش ها و اصول کسب دانش و روشی که در آن دانش است، چه رابطه آن با جهان واقعی است، اگر او کسی است که مرزها، و چه رابطه ای بین آنچه به دست می شود، و کسانی که می داند. متفاوت بسیاری وجود دارد نظریه دانش، انتقاد هر مفاهیم متعدد دیگر و ارائه در مورد آنچه که دانش درست و قابل اعتماد است، چه دیدگاه های خود هستند و به همین دلیل همه ما قادر به در مورد جهان و خود را یاد بگیرند.

به طور خلاصه، فلاسفه در این منطقه درگیر درک چرا دانش وجود دارد. چگونه می توانیم مشخص است که آن را به دانش داشتن قطعیت و حقیقت، به جای یک قضاوت سطحی (یا نظر)، و یا حتی گمراه کننده است؛ چگونه این دانش توسعه، و روش های بسیار شناخت چه هستند. در فلسفه، در طول تاریخ خود، آن را بسیار حاد این سوال که چه حس می کند برای فرد و کسب دانش بشر بود، آن را به ارمغان می آورد شادی یا غم و اندوه. اما می شود که آن را ممکن است، در زندگی جامعه مدرن برای به دست آوردن تمام دانش جدید به دست آورد چنان اهمیت که او مرحله حاضر از توسعه جامعه است که اغلب اطلاعات نامیده می شود، به طوری که آن را فضای اطلاعاتی متحده بشریت بود.

فلسفه شناخت به نظر می رسد روند با، طبیعت ارزشمند اجتماعی است. تاریخ به ما می گوید که مردم آماده نه تنها برای به دست آوردن دانش جدید، بلکه برای دفاع از آنها بودند، با وجود این واقعیت است که اغلب به دلیل اعتقادات خود را، و هنوز هم مجبور به پرداخت با جان خود، آزادی، جدایی از عزیزان. از آنجا که این روند، آن را شبیه به انواع دیگر فعالیت است، فلسفه و در همان راه به عنوان آنها توسط نیازهای (میل به درک، به توضیح)، انگیزه (عملی یا صرفا فکری)، اهداف محور (کسب دانش، درک حقیقت)، مواد (مانند مشاهده، تجزیه و تحلیل، تجربه، منطق، شهود، و غیره) و نتایج.

یکی از مشکلات اصلی، که علاقه مند هستند در تفکر فلسفی است، این است که چگونه دانش ایجاد می شود. فلسفه در ابتدا مشخص شد که اولین نوع از دانش ساده و بی تکلف، دانش های معمولی، که در نهایت، در این دوره از توسعه فرهنگ، توسعه، ظهور به ظاهر از اصول نظری بود از دانش علمی و تفکر است. در این فلسفه تمایز بین اصول و روش های علم فلسفی مناسب و مطالعه دانش علمی خاص (فلسفه علم).

فیلسوفان هم فکر می کردم در مورد نقش در فرایند یادگیری خود را فاعل شناسا ایفا می کند. دانش در فلسفه - آن را نه تنها به مطالعه همه چیز و فرآیندهای است که یک فرد و یا در خود به طور مستقل از او را احاطه کرده است، اما همچنین زندگی معنوی و روحانی است. آشنایی، مردم نه تنها متوجه است که مطالعه چیزی خارجی، اما آنچه در پژوهش از نفوذ در او است. علاوه بر این، به ویژه در زمینه دانش بشر، دولت از فاعل شناسا، ارزش ها و اعتقادات خود را می توانید از نتایج شناخت تاثیر می گذارد. در ارزیابی این مشکل پیچیده، فلاسفه از جهات مختلف به نتایج کاملا مخالف است. به عنوان مثال، پوزیتیویست شناخت انسان مورد انتقاد برای عدم عینیت و نمایندگان هرمنوتیک فلسفی برعکس، ذهنیت در نظر گرفته ویژگی های خاص از شناخت انسان، که در نتیجه به فوریت نزدیک تر است، و در نتیجه به حقیقت است.