فلسفه از قرن 20th.

در نیمه دوم قرن 19 یک تغییر تدریجی از آثار کلاسیک و یک انتقال راحت به فلسفه های غیر کلاسیک وجود دارد، شروع دوره تعویض نمونه و اصول تفکر فلسفی. فلسفه قرن XX جهت کلاسیک به عنوان یک نوع از روند کل یا سبک تفکر است که عجیب و غریب در حدود سیصد عصر تفکر غربی است. در این زمان، الگوی تفکر از روند کلاسیک از طریق با حس نظم طبیعی امور و عقلانی در فهم ضرب گلوله کشته شد تئوری دانش. معتقدان به دوره کلاسیک معتقد بود که ذهن - این ابزار تبدیل اصلی و پیشرفته ترین در زندگی مردم است. نیروهای تعیین که به امید برای حل مشکلات فوری بشریت، به عنوان مثل دانش و اعلام دانش عقلانی.

در قرن XX است. با توجه به تعدادی از تغییرات اجتماعی و فرهنگی، مانند پیشرفت در دانش علمی و تکنولوژیکی پیشرفت، رویارویی طبقاتی بود تا بی رحمانه است، چگونه آن را در قرن 19 بود. فلسفه غرب در قرن 20 افزایش علم نظری است، که منجر به این واقعیت است که سیستم مادی و آرمان گرا یافت می شود ناکافی در توضیح مشکلات در تغییرات علم و جامعه رخ داده است را تجربه کرد. در مکاتب فلسفی از رویارویی قرن 20 از ایده آلیستی و نظریه های ماتریالیستی هستند دیگر اشغال محل سابق غالب، راه را برای گرایش های جدید.

فلسفه قرن 20 در درجه اول توسط این واقعیت است که ساخت و ساز کلاسیک در حال حاضر نیست نمایندگان بسیاری از دیدار مشخص شد جریانهای فلسفی توجه به این واقعیت که آنها که مفهوم انسان به عنوان مثل از دست داده بود. تنوع و ویژگی تظاهرات ذهنی انسان، به عنوان برخی از متفکران آن زمان، نمی تواند "بستن" روش های علم. در مقابل به عقل گرایی از فلاسفه ما شروع به قرار دادن فلسفه غیر کلاسیک، که در آن واقعیت نهایی، زندگی و وجود انسان است.

فلسفه غرب در قرن 20 آن راجع به تعهد از فلسفه کلاسیک از جامعه کنونی به شکل عینی، که شبیه به اشیاء طبیعی است. قرن 20 در زیر پرچم برخی از "رونق انسان شناسی" که در فلسفه رخ داده است برگزار شد. مشخصه فلسفه از زمان تصویر از به اصطلاح واقعیت اجتماعی شده است به طور مستقیم به چنین مفهوم به عنوان "بین الاذهانی" مرتبط است. آنها فلاسفه از زمان معتقد بودند، این منطقه برای غلبه بر تقسیم بین سوژه و ابژه، که تا مشخصه فلسفه کلاسیک اجتماعی بود طراحی شده است. جهت بین الاذهانی در فلسفه در این ایده از یک نوع خاص از واقعیت است که در روابط افراد در حال ظهور بود.

مواد و روش ها که در حال توسعه و فلسفه قرن 20 استفاده می شود، پیچیده تر و حتی تا حدودی تصفیه شده، در مقایسه با فلسفه کلاسیک در قرن 19. به طور خاص، آن را نقش بارز در بالا بردن بهره برداری فلسفی از یک فرم و ساختار فرهنگ انسانی است (اشخاص ثبت نام نمادین معانی متون). فلسفه قرن 20 نیز توسط آن چند رشته است. این است که در زمینه های گوناگون و مدارس آن منعکس شده است. مناطق جدید که قبلا در قرن 20 در مدار تفکر فلسفی و علمی ناشناخته بوده است.

با آغاز یک دوره جدید لحن و خلق و خوی کلی از آثار فلسفی تغییر کرده است، آنها خوش بینی اعتماد به نفس است که از ویژگی های فلسفه کلاسیک دست داده اند. فلسفه قرن 20 تقریبا نزدیک به ایجاد یک جهان بینی کاملا جدید پارادایم، و mirootsenki mirorazmernosti، یک فرد است که به طور مستقیم به همه مربوط افزایش نیاز به نوع کاملا جدید از عقلانیت است.