بحران وجودی

فلسفه وجودی به عنوان یک روند جدید در قرن 20 پدید آمده است. ایدئولوژی آن کارل یاسپرس، بود رولو می، ژان پل Sartr.

این جهت فلسفه عقل گرایی را رد کرده است و تأکید کرد که وجود انسان غیر منطقی است. نمایندگان آن معتقد بودند که یک فرد می تواند یگانگی او با جهان، و یا وجود درک، در برخی از "وضعیت مرزی"، برای مثال، هنگامی که خطر مرگ است. این تجربه ارزشمند است، به عنوان آن اجازه می دهد تا شخص را به رفتن به سطح دیگری از آگاهی از بودن.

یک مدرسه جدید روانشناسی بر اساس اگزیستانسیالیسم از به دنیا آمد یک رویکرد انسانی. با این روند در روانشناسی چنین چیزی به عنوان یک بحران وجودی گسترش یافته است، ناشی در زمانی که انسان برای اولین بار در مورد چرا از آن در جهان وجود دارد فکر می کند.

روانشناسی وجودی انسان به عنوان یک فرصت در جهان مادی می بیند. ناخودآگاه از آن آگاه، هر یک از ما آغاز می شود که در مورد چه جای خود است که در اینجا، هدف است، اگر او را قادر به مقابله با محاکمه، آماده برای سهم خود بود تعجب می کنم.

بحران وجودی ممکن است در دوران نوجوانی رخ می دهد، در زمان بلوغ فرد، و همچنین در دوران بلوغ، زمانی که یک فرد زندگی گذشته خود را ارزیابی می کند. این می تواند یک تجربه عاطفی دردناک، به خصوص اگر شما می توانید پاسخ سوالات عذاب را پیدا کند.

برای غلبه بر بحران وجودی در راه های مختلفی. اکثر مردم تصمیم بگیرد که شما باید چنین سئوال نیست، چرا که موارد مختلف نیاز به توجه و مشارکت.

برخی پیدا کردن یک راه، تحقق آنچه مهم لحظه حال است، و مهم است که به آن زندگی می کنند به طور کامل، به طوری که بعد از آن، به مرگ نزدیک می، حسرت لحظه های از دست رفته.

یک راه یا دیگری، اما بحران وجودی است همیشه نتیجه یک انتخاب است. مرد تصمیم می گیرد به دنبال یک جهت خاص می یابد و پشتیبانی برای زندگی آینده اش. به عنوان یک نتیجه، آن هماهنگی درونی نسبی تا لحظه بعدی بازاندیشی ارزش شود.

بخشی جدایی ناپذیر از این بحران به تنهایی وجودی است. اسکان همچنین می تواند دردناک باشد. هنگامی که یک شخص به تحقق می آید که او به تنهایی در مواجهه با مرگ. دیر یا زود او را به فراموشی همه تنهایی، چپ در این دنیا از محبت و مواد کالا.

چنین تجربه ای مردم را تشویق به سوال بپرسید در مورد ماهیت جهان است. آیا در جایی خالق این جهان و آنچه را که به ما اتفاق می افتد یک حادثه است، و زندگی ما مانند وجود میکروارگانیسم ها در مقایسه با عظمت جهان است؟

تنهایی وجودی می تواند حاد پس از از دست دادن در دوره از غم و اندوه و یا پس از ضربه شدید احساس می شود. همچنین، این افکار را در یک فرد است که در آستانه مرگ رخ می دهد. احساس تنهایی می تواند آنقدر قوی است که فرد او جایگزین. و سپس به موفقیت غلبه بر شدید، اغلب افسرده، دولت او باید یاد بگیرند به درک و تنهایی خود را بپذیرید.

آزادی واقعی ممکن است تنها در صورتی که فرد قادر به غلبه بر محدودیت های هویت خود خواهد بود و شروع به باز کردن مردم به او به دنبال و صادقانه در مظهر احساسات خود باشد. بنابراین می توان آن را با موفقیت غلبه بر یک بحران وجودی.

یکی از مزیتهای بدون شک روانشناسی وجودی این واقعیت است که نمایندگان این روند دیده به عنوان یک انسان ایجاد می شود، تلاش برای غلبه بر چارچوب معمول از وجود و هویت از مرز است. این گسترش درک انسان، ساخته شده رویکردهای جدیدی را در روان درمانی، که با موفقیت مقابله با کشورهای افسردگی و تجربه جدایی از جهان انسان، نمونه ای از فرهنگ غرب شد. انسان به عنوان یک استاد از زندگی خود است که مسئول خود، به دنبال خود تبدیل محسوب می شود.

یکی از مهم ترین مفاهیم اگزیستانسیالیسم وجودی است ترس است. این ترس است که همواره مردم را به ایجاد محدودیت مصنوعی نیست. در مقابل، ترس انسان زنده می لرزد به پایه بسیار، آشکار ناشناخته به او حقیقت است.

لازم است، به عنوان قادر به آزاد انسان را از وجود اندازه گیری شده و فکر، از مشکلات روزمره است. بحران وجودی که اغلب توسط زندگی مانند ترس همراه است.

ترس می تواند به طور ناگهانی، و شخص اول است از دلیل آن آگاه نیست. اما به آرامی، به دنبال در خود، او شروع به در مورد معنای آنچه اتفاق می افتد به آنها و درک است که بسیاری از خود فکر می کنم ارزش های زندگی و جهت گیری در اشتباه هستند. این امر منجر به تغییر بعدی از چشم انداز و در نتیجه، به ظهور یک مسیر جدید زندگی و غلبه بر بحران.