افسر ارتش سرخ الکساندر پچرسکی: بیوگرافی. الکساندرا Pecherskogo شاهکار: شورش در سوبیبور

این تقریبا غیر ممکن برای زنده ماندن در اردوگاه کار اجباری نازی بود. اما این افراد در اتحاد جماهیر شوروی آورده بودند، نه تنها زنده ماندن - آنها قیام، فرار دسته جمعی سازمان یافته سازمان یافته، اراده خود را به مقاومت در برابر غیر ممکن برای شکستن بود. یک قهرمان مانند الکساندر پچرسکی بود - ستوان تاریخ و زمان، همراه با هنگ در محیط زیست در آغاز جنگ، و پس از آن در اسارت. هنگامی که دشمن متوجه شد که او نه تنها یک افسر، بلکه یک یهودی بود، سرنوشت خود را مهر و موم شده بود.

سوبیبور

تاریخ شورش زندانیان اردوگاه مرگ، واقع در جنوب شرقی لهستان است، به خوبی در غرب شناخته شده است. اتحاد جماهیر شوروی پس از جنگ تصمیم به بخشش و عفو لهستان رشوه خواری و طبیعت خائنانه بخش بزرگی از جمعیت آن، اما به دلیل بسیاری از مشکلات برای همه چیز فقط نزدیکترین همسایه سنجیده پنهان. الکساندر پچرسکی در کشور شد شناخته شده نیست، و قیام در زندانیان سوبیبور بدون یک ارزیابی صادقانه سمت چپ، به طور کامل با استحقاق. و در غرب اروپا و اسرائیل در مورد اردوگاه و شورش فیلم برداری، کتاب های بسیاری نوشته شده است. رهبر شورشیان - الکساندر پچرسکی - شناخته شده به خارج از کشور و به طور گسترده ای در نظر گرفته و به یک قهرمان بزرگ است.

آن چه در مورد اردوگاه مرگ نازی ها بود؟ و چرا از آن ساخته شده است؟ آن را در اوایل 1942 با هدف تنها باز شد - تخریب کامل و مطلق، این است که، نسل کشی یهودیان. برای انجام این کار بود، برنامه های گسترده ای وجود دارد که در آن تمام گام به گام تمامی مراحل کار. سال و نیم از وجود اردوگاه وجود دارد، کشته شدن بیش از 250،000 یهودیان - شهروندان لهستان و کشورهای همسایه اروپا.

فناوری تخریب

همانطور که در تمام اردوگاه های کار اجباری در سوبیبور زندانیان وجود دارد بسیار ساده بود. راه آهن باریک سنج منجر به جنگل، تحویل بمب گذاری روزانه قطار کل. از این تعداد، تعداد زیادی از مردم را انتخاب سالم، و دیگران "به حمام"، این است که، به اتاق گاز فرستاده شدند. مورد علاقه "مرد بزرگ" در پانزده دقیقه می تواند برای سفر در چاله های ویژه، که در اطراف اردوگاه پخته شد خاک سپرده شد. "روز حمام" آنها این بود نه چندان دور، به دلیل مسائل اقتصادی در اردوگاه بسیار سنگین بود، و تغذیه زندانیان هیچ کس بود. "زبر و خشن" شرایط به سرعت از دست داد.

این رویکرد اختراع شد توسط نازی ها بود، و آنها آن را در نظر گرفته بسیار مقرون به صرفه. ما در هر دو اردوگاه بود، و کسانی که زندانیان بود. علاوه بر اس اس، امنیت سوبیبور و همکاران، است که، انواع خائن. اکثریت قریب به اتفاق - اوکراین باندرا. بسیاری از آنها به ارزش یک داستان جداگانه ای است که انسان همواره به یاد داشته باشید چه هولناک در آن است. به عنوان مثال، سرنوشت جالب از ضد قهرمان، به عنوان یک مرد مانند الکساندر پچرسکی مخالف است.

ایوان دمیانیوک

چه کسی می توانست تصور می کردند که در هزاره سوم هنوز محاکمه، که با جنگ بزرگ میهنی متصل ادامه خواهد داشت؟ چند تن از شاهدان از آن زمان تا به امروز باقی مانده است.

محاکمه مرد جماهیر شوروی سابق، یک زندانی جنگ و بعد از آن - به خصوص سادیستی تشنه به خون و شکنجه گر، ناظر سوبیبور، حتی بعد از آن - یک شهروند ایالات متحده ایوان (جان) دمیانیوک یک سال و نیم به طول انجامید و پیگرد در قتل دهها هزار نفر از خودکشی سوبیبور به پایان رسید. دمیانیوک به نود و پنج سال زندان برای این جنایات محکوم کرد.

چه

متولد این subman در سال 1920 در اوکراین. از آغاز بزرگ میهنی دمیانیوک به ارتش سرخ تهیه شده، و در سال 1942 تسلیم شد. در اردوگاه کار اجباری نازی ها او پیوست. به یاد اردوگاه تربلینکا، مایدانک، Flyusseborg. اختلاف اشتغال - سابقه پر شده است. اما با سوبیبور کمتر خوش شانس، به عنوان اتفاق افتاده شورش و فرار زندانیان، سپاه پاسداران هیچ افتخار به ارمغان می آورد.

شما می توانید تصور کنید، با چه درجه ای از ظلم و ستم و سادیسم دمیانیوک ( "ایوان گروزنی" برای SS) ساخته شده کار کوتاه از کسانی که موفق به گرفتن. علاوه بر این، شواهدی وجود دارد، اما جزئیات بیش از حد وحشتناک به آنها در اینجا تولید مثل می باشد. فرار موفقیت آمیز نه تنها می تواند از اردوگاه مرگ باشد. در سوبیبور و آنها، نه تا آمد الکساندر پچرسکی، قهرمان مردمی نظامی وجود دارد. سازمان زیرزمینی در حال حاضر در اردوگاه بود، اما آن را از مردم کاملا غیرنظامی شامل، علاوه بر اغلب در اتاق گاز می میرند. فرار، برنامه ریزی شده بود اما این طرح حتی کار نمی رسیدن به فینال.

ستوان از روستوف-نا-دونو

الکساندر Aronovich پچرسکی، که زندگینامه است تقریبا به پایان عمر خود بود به جمعیت عمومی از کشور مادری خود شناخته شده نیست، بیش از حد، در اوکراین، Kremenchug متولد شد، در سال 1909. در سال 1915، خانواده وکیل، پدرش، به روستوف-نا-دونو، که تمام عمر خود الکساندر احساس زادگاه خود نقل مکان کرد. پس از مدرسه، او یک برق کارخانه کردم و به دانشگاه رفت. بسیار علاقه اجراهای آماتور، و مخاطبان آن را دوست داشتم خیلی.

در اولین روز از ستوان دوم جنگ اسکندر پچرسکی در راه خود را به جلو بود. پست او چنین بود چرا که او از دانشگاه فارغ التحصیل شد. الکساندر با نازی ها در نزدیکی اسمولنسک در توپخانه ارتش 19 جنگیدند. ویازما آنها احاطه شده است، پچرسکی و همکارانش، حمل بر روی شانه های خود را فرمانده زخمی، مبارزه را از طریق خط مقدم، که در حال حاضر تا حد زیادی نقل مکان کرد بشکند. ما از مهمات زد. بسیاری از سربازان مجروح شدند و یا به طور جدی بیمار - نه چندان آسان در هوای سرد از طریق مرداب ها در اب راه رفتن. گروه احاطه شده بود و خلع سلاح توسط نازی ها. بنابراین زندانی آغاز شد.

در اسارت

ارتش سرخ سوار غرب - از اردوگاه به اردوگاه، و، البته، تنها کسانی که می تواند در معادن خدمت می کنند. افسر ارتش سرخ الکساندر پچرسکی اطاعت نمی خواست به مرگ، بیش از حد، و امید برای فرار است هرگز به سمت چپ است. یک یهودی، او بود که به ظاهر مشابه، به طوری که نازی ها که doznatsya (محکوم کرد) در مورد ملیت، بلافاصله او را به مرگ سوبیبور ارسال می شود. همراه با الکساندر در اردوگاه حدود شش صد نفر بود.

از آنها به طور موقت برای زنده ماندن تنها هشتاد، دیگران یک ساعت زنده رفته بود. الکساندر سقوط به دسته نیرومند، و بعد متوجه شدم که او و نجاری می داند، بنابراین نمی افتد خسته، برای کل آلمان و اردوگاه های کار اجباری کار خواهد کرد. بنابراین ما به نازی ها تصمیم گرفت، اما ستوان غار از سوبیبور. خطای دید ستوان بیگانه بود، او به خوبی آگاه است که اگر شما او را در حال حاضر از بین ببرند بود، بعد از آن اجباری خواهد شد. و این تاخیر لازم است به منظور ارائه نازی ها آخرین نبرد، به آخرین شاهکار خود. الکساندرا Pecherskogo نه چندان آسان به کشته می شوند.

طرح

گروه زیرزمینی او توضیح داد که شاخه های تنها می تواند نه اینجا و نه در هر اردوگاه دیگر به عنوان سیم خاردار بیشتر را ترک خواهد کرد. او در این قیام، که در آن به فرار از اردوگاه فقط باید در مورد هر چیزی اصرار داشت، چرا که بقیه خواهد شد به هر حال کشته، اما تنها پس از شکنجه و سوء استفاده. یکی تنها به در چهره باندرا، که از طریق اردوگاه و کشتن هر کسی که آنها می خواهند و هر زمان که آنها خواهید نگاه کنید. و هنوز هم هیچ کس در برابر و buzit است. باقی مانده در اردوگاه پس از فرار خواهد شد به شدت شکنجه شده است.

البته، بیش از حد بسیاری در طول فرار خود می میرند. اما هر یک از کسانی که فرار خواهد شانس. کمیته زیرزمینی طرح است که مطرح شده است تایید شده است. رهبر شورش - پس یک موقعیت جدید، بیشتر در زندگی خود بسیار مهم است، الکساندر پچرسکی بود. تقریبا تمام زندانیانی که از این طرح از فرار اطلاع داده شده بود، این روش تایید شده است. مرگ هنوز هم، بنابراین بهتر است جمعیت گنگ نیست ضعیف در راه رفتن گوسفند به اتاق گاز. در حال مرگ با عزت است، اگر چنین امکان وجود دارد.

ترفند صرفا یهودی

واقعیت این است که نه تنها اردوگاه نجاری، بلکه دوخت وجود داشته است. چه کسی بهتر قادر به ساخت یک خیاط یهودی واقعا اس اس خوب نشسته روی لباس خود را؟ خیاط از قطار بمب گذاران انتحاری نیز به عنوان نجاران و بنایان را برداشته، حتی اگر آنها یک "مرد بزرگ است." برای نیازهای خیاط بزرگ آلمانی به ویژه مورد نیاز است. در اینجا در کارگاه خیاطی و همه چیز آغاز شد. نگهبانان باندرا، توسط راه، بیش از حد، آن را به خدمات عار نیست.

اکتبر 14، 1943 مسلحانه، پرسه می زدند اردوگاه، یک به یک شروع به فریب اتصالات، جایی که آنها ohazhival تبر یا خفه با طناب، و سپس خلع سلاح و انباشته در انبار. برای این ماموریت ها زندانی به خصوص انتخاب و با تجربه در هنرهای رزمی بوده است. جالب ترین چیز این است که اسکندر پچرسکی، قهرمان این داستان، در سوبیبور، کمتر از سه هفته بود، اما در حال حاضر موفق به ایجاد یک تیم ملی، آن را قادر دقیق و به طور مداوم عمل می کنند. چنین اراده و عزم و اراده به دنبال از طریق او بودند.

فرار

در سکوت و نامرئی به چشم غریبه متوقف به وجود یازده آلمانی ها و تقریبا تمام سپاه پاسداران را گارد رایگان. فقط پس از آن مطرح زنگ هشدار، و بمب افکن سوبیبور مجبور شدند به دستیابی به موفقیت. این دومین مرحله از این طرح، توسط Aleksandrom Pecherskim کشیده شده بود. غنائم مسلح زندانیان شروع به ساقه نگهبانان باقی مانده است. او بر روی تفنگ برج کار می کرد، و او را هیچ راهی وجود ندارد. مردم بود. آنها خود را بر روی سیم خاردار انداخت، بدن خود را هموار کردن راه برای رفقای خود را. کشته شده توسط انفجار مسلسل، انفجار معادن احاطه شده است که اردوگاه، اما متوقف نمی شد.

گیتس، شکسته بود و در اینجا آن است - آزادی! با این وجود، صد و سی نفر از تقریبا شش صد در اردوگاه باقی مانده است: لاغر و بیمار، کسانی که، امروز اگر نه، پس فردا - به اتاق گاز. کسانی که برای فروتنی و محبت خود را در بخشی از نازی ها امیدوار بود. هیچ چیز! اردوگاه متوقف به وجود. روز بعد، بقیه، به ضرب گلوله کشته شدند و به زودی سوبیبور نابود شد. زمین خود وارد بولدوزرها و کلم او کاشته شده است. حتی هیچ حافظه باقی مانده بود که قبل از وجود دارد. چرا؟ از آنجا که آن یک لکه ننگ برای آلمان نازی بود - زندانی ضعیف و لاغر فرار کرد، اما هنوز هم خوب است.

نتایج

آزادی کمی کمتر از سه صد بمب افکن به دست آورد و کمی بیش از هشتاد مرگ با شکوه در طول یک استراحت پیدا شده است. بعد، من مجبور به تصمیم گیری که در آن به عنوان هر چهار طرف به فراریان باز بود. به مدت دو هفته آنها رفت و شکار. یک صد و هفتاد نفر را مخفی می کردند شکست. باندرا آنها پیدا شده است و کشته شد. تقریبا تمام برجسته محلی، بیش از حد، ضد سامی.

تقریبا نود فراریان تحت شکنجه قرار گرفتند حتی باندرا اوکراین و لهستانی. البته، هیچ کس گرفتار مرگ سریع مرده است. در طول سرزنش تا حدودی با سرنوشت انتخاب ارائه شده است. کشتن عمدتا کسانی که انتخاب کرده اند برای مخفی کردن در لهستان. بقیه به Aleksandrom Pecherskim در سراسر اشکال در بلاروس، جایی که آنها پارتیزان پیدا شده و جان سالم به در رفت.

زادگاه

Pecherskiy الکساندر Aronovich به آزادی کشور ما از مهاجمان نازی مبارزه به عنوان یک شاچورس حزبی بمب افکن موفق بود، و پس از آن به ارتش سرخ بازگشت، و در ماه مه سال 1945 با رتبه کاپیتان ملاقات کرد. او، زخمی شده بود او در یک بیمارستان در نزدیکی مسکو، جایی که او ملاقات همسر آینده اش، اولگا تحت درمان قرار گرفت. جوایز او کمی، به رغم راه، پر از سختی ها و کارگر. دو سال در اسارت - آن است که، به عنوان یک قاعده، حتی برای تلفن های موبایل به طرز مشکوکی. با این حال، مدال "برای خدمات در نبرد" او بود. و به جای از سفارش از جنگ میهنی، که او معرفی شد.

دلایل، البته، قابل درک است. شورش در سوبیبور در مطبوعات اغراق آمیز نیست، چرا که آن را به یک تک قومی بود، اما به تمرکز بر روی این در اتحاد جماهیر شوروی پذیرفته نشد - بین المللی استقبال taxied، نه یهودیان. در اسرائیل غار به یک قهرمان ملی تبدیل شد، و رابطه بین زمان کشور ما و سرزمین موعود بسیار ترش است. و هیچ کس اینجا نمی خواهم شورش برای بررسی در سطح دولت، به عنوان وجود دارد انجام شده است. و، البته، لهستان. اشراف افتخار قطعا جرم، ما تمام جهان بگویید که آن را بود لهستانی ها به مرگ در اتاق گاز در قرار دادن آن زندانیان که فقط موفق شده بود برای جلوگیری از آن، میدان های مین ... اتحاد جماهیر شوروی است می ترسد به توهین لهستان سوسیالیستی نیست نمی خواست. اما دیر یا زود همه راز قطعا آشکار می شود.

ضمیمه

یک قهرمان ملی الکساندر پچرسکی اسرائیل در زادگاه خود روستوف-نا-دونو به ژانویه 1990 زندگی می کردند. و او خوشحال بود. در سال 2007، بر روی دیوار از خانه ای که او زندگی کرده بود، یک پلاک وجود دارد. در سال 2015 یکی از خیابان های روستوف-نا-دونو پس از قهرمان به نام. و در سال 2016 او پس از مرگ اعطا شد سفارش از شجاعت.