فرانتس لورف: بیوگرافی کوتاه

دوره پتروسکی تاریخ روسیه یکی از جاه طلبی ترین درجه از تغییرات اصلی است که بر تمامی شیوه زندگی یک کشور بزرگ تاثیر می گذارد. پادشاه جوان، به رغم توانایی ها و شخصیت های قدرتمندی که از ابتدای سلطنت در انتخاب مسیر، روش ها و ابزارهایی برای تحولات او، نیاز به کمک و مشاوره داشت، نیاز داشت. او در میان هموطنان هایی که نیاز به تغییر و در میان خارجی ها را در شیوه زندگی و تفکر که نیازهای مشخصی از کشور جدیدی را که در حال ساخت آن بودند، پشتیبانی می کرد. فرانتس لوفورت یکی از رفقای وفادار پیتر بزرگ بود که با ایمان و امپراطوری جدیدش خدمت می کرد.

از خانواده بازرگانان

اجداد دریاسالار پترین از پیمونت، یک استان در شمال ایتالیا آمده است. نام آنها برای اولین بار مانند Leforttti به نظر می رسید، و پس از آنها به سوئیس نقل مکان کرد، به حالت فرانسوی تبدیل شد - لو فورت.

اشغال اصلی، که درآمد خوب Lefort را به دست آورد، پشه بود (مواد شیمیایی خانگی: لاک الکل، رنگ، صابون) تجارت. یک کارگر تجاری انتظار داشت و فرانسیس، که در سال 1656 در ژنو متولد شد و جوانتر از هفت فرزند یعقوب لو فورت. در اصرار پدرش، فرانتس لورف، پس از پایان کالج ژنو (مدرسه متوسطه) در سال 1670، برای کسب تجارت کسب و کار به مارسی رفت.

متولد شده برای شاهکارهای

یک جوان جوان خوش تیپ، خوش تیپ، فیزیکی قوی، هوشمند و هوشمند، شاد و پر انرژی، به سختی می تواند زندگی آینده خود را به عنوان ایستاده در پشت شمارنده یا نشست پشت میز میزند. فرانتس لورف، بیوگرافی وی که به تکرار زندگی پر رونق پدر و بستگان نزدیکش، از بازرگان فرار کرد و از او خواست تا مبانی کسب و کار را به قلعه مارسی برساند و در آنجا به عنوان یک مدرس نظامی وارد شد.

یعقوب لوفث، به سبب اطاعت از فرزندش، از فرزند خویش خواسته است که به خانه بازگردد. گرایش قومی Calvinistic اجازه نمی دهد که فرانتس از سر سرپرستی خانواده سرپیچی کند و در هنگام ورود به ژنو او کار خود را آغاز می کند.

حدود سه سال طول کشید تا فرانتز از پدر و بستگانش اجازه داشت به خدمت نظامی به دوک ایرلند برود. در پایان تابستان سال 1675، ژنو را ترک کرد تا در جنگ در تئاتر جنگ فرانسوی و هلندی شرکت کند.

در دعوت تزار روسی

جنگ های اروپایی آن زمان معمولا توسط نیروهای "لنک نیکس" انجام می شد که توسط حاکمان متعدد تشکیلات دولتی کوچک دعوت شده بودند. فرانتس لوفورت "سرباز ثروت" در قرن 17 بود. بیوگرافی کوتاه چنین کارشناسان نظامی اغلب یک سری از حرکت ها در جستجوی سهم بهتر بود.

در هلند مذاکرات صلح آغاز شد. Lefort پس از مرگ پدرش محروم از وراث او است، دعوت هلندی سرهنگ وال فرستن را که دعوت تزار الکسای Mikhailovich را جمع آوری کرده بود، پذیرفت و در پایان سال 1675 او در Arkhangelsk بود و سال بعد در مسکو.

اسکان آلمان

تزار الکسای Mikhailovich تا آن زمان مرده بود، بر روی تاج و تخت پسرش - فدور بود. سه سال گذشت، پیش از آنکه لوفورت به عنوان مقام کاپیتان پذیرفته شود. در طول این مدت، او در پایتخت Muscovy مستقر شد، در سکونت آلمان مستقر شد، دوستان خود را با اروپایی که در مدت مدید در مسکو زندگی می کردند، به ارمغان آورد. یکی از کسانی که تمایل به تسلط بر زبان داشت، تلاش کرد تا آداب و رسوم محلی را درک کند و فرانتس لورف تبدیل شد. ملیت ساکنان حل و فصل خارجی متفاوت بود. پیمان ویژه فرانتس از اسکاتلندی پاتریک گوردون، پاتریک گیتس آینده، لذت می برد. او حتی موفق به ازدواج دختر بومی انگلستان، سرهنگ دوم سل - الیزابت.

در پایان سال 1678 لوفورت (فرانتس یاکولویچ - به این ترتیب آنها شروع به تماس با او در Muscovy) فرمانده این شرکت شد، که وارد garrison کیف، که توسط گوردون فرمان داده شد. برای دو سال خدمات، او علاوه بر سرویس خدمت سربازی در کیف، در مبارزات علیه کریمه ها شرکت داشت. لورف از جایگاه شاهزاده واسیلی گولیسین برخوردار بود که به خاطر احساسات طرفدار غرب شناخته شده بود.

در سال 1681 لوفورت در خانه تعطیلات آزاد شد. در ژنو خویشاوندان او را متقاعد ساختند که به کشور وحشی بازگردند، اما برای ادامه خدمات خود در اروپا ادامه خواهد یافت. اما فرانسوا، به خوبی صحبت از مسکو، به حل و فصل آلمان بازگشت.

مبارزات کریمه

در بازگشت به مسکو، او تغییرات را در کرملین پیدا کرد. پس از مرگ پادشاه فدور، برادران او ایوان و پیتر در پادشاهی، تحت ریاست خواهر خود - سوفیا قدرتمند و بلند پروازانه بودند. شاهزاده گولیتسین مورد علاقه او بود و برای تقویت اقتدار ملکه دو مبارزه علیه ترکهای کریمه را انجام داد. هر دو کمپین به دلیل آمادگی ضعیف ناموفق بودند، اما لورف، دائمی با فرمانده کل، خود را یک افسر ماهر معرفی کرد و به زودی به سرهنگ ارتقا یافت.

بعضی از مورخان بر این باورند که شکست دوم مبارزه با کریمه (1689)، اغراق آمیز بود، اما در نهایت پس از او قدرت سوفیا در نهایت تضعیف شد: یک حاکمیت جدید، پیتر، به سمت خود در مسکو صعود کرد.

همگرایی با پیتر

فرانتس لورف افسر افسانهای اروپایی، هوشمند و جذاب، تحصیل کرده و باهوش به زودی یک دوست ضروری برای پادشاه جوان تبدیل شد. وی پیتر می تواند پاسخ های بسیاری به سوالات متعدد و ساختار دولتی و آماده سازی ارتش ارزشمند جنگ و بهبود زندگی به شیوه ای اروپایی پیدا کند.

به لطف روابطی با ژنو، فرانتس، به درخواست یک دوست رؤیایی، به طور فعال از مهندسان، کشتی سازان، اسلحه سازان و متخصصین دیگر از سراسر اروپا به مسکو دعوت کرد، که پیتر احساس نقص قابل توجهی کرد.

خانه Lefort در محل سکونت آلمان یکی از بهترین برای دکوراسیون و جامعه بود و مناسب ترین مکان برای جلسات شرکت های متعدد از افراد همفکر بود که پیتر در اطراف او جمع شده بود. او برای دستگاه در خانه لوورث یک سالن بزرگ اختصاص داده بود، جایی که پادشاه جوان می توانست در سبک اروپایی دور از محیط محافظه کار کرملین صرف کند.

به مناسبت تولد وارث در سال 1690، مسکو مزایای متعدد را به دایره درونی پیتر اعلام کرد. لوفورت نادیده گرفته شد فرانتس یكلوویچ تبدیل به یک معاون اصلی شد.

حل و فصل Lefortovo

بر اساس درخواست لوف، که در تلاش برای ایجاد یک ارتش منظم در مسکو بود، در سمت چپ یوازا، یک محل برای شهر نظامی به وجود آمد. در آنجا یک رژه بزرگ بود که در آن تمرینات رزمی و تاکتیکی شدید ، سربازخانه ها و خانه هایی برای کارکنان فرماندهی احداث شد. به تدریج، در اینجا کل منطقه شهری شکل گرفت، امروز با نام Lefortovo.

سرلشکر لوفورت با قدرت زیادی آمادگی یک ارتش روسی از یک نوع جدید را برعهده گرفت. با سازماندهی خدمات در مدل اروپایی، او به نظم دقیق و آموزش عالی سربازان و افسران دست یافت. در طول مانورها - "سفرهای خنده دار" - او شجاعت شخصی را نشان داد، یک بار آسیب ناشی از آن را دریافت کرد.

پیاده روی در آزوف

در سال های 1695 و 1696 عملیات نظامی به جنوب انجام شد که هدف آن دستیابی به دریای سیاه و جلوگیری از تهدید ترکیه به مرزهای جنوبی روسیه بود. فرانتس لورف و پیتر 1 در طول این شرکت ها در تعامل ثابت و نزدیک بودند. در جریان حمله به قلعه آزوف، لوفورت در خط مقدم مهاجمان قرار داشت و حتی شخصا دزدگیر را نیز گرفت.

Lefort در آماده سازی مرحله دوم جنگ جنوب، دریاسالار ناوگان شد. پیتر در این انتصاب از مهارت های برجسته دریایی فرانتس که او نداشت، نمی آمد. او به کار خستگی ناپذیر، انرژی، هوش، احترام لوفت، عزت شخصی خود به امپراتور علاقمند بود. آنها نیاز به ساخت کشتی برای ناوگان روسی جوان برای آموزش خدمه داشتند. در دومین انتخابات، لوفورت فرمانده نیروهای دریایی شد.

سفارت بزرگ

در بهار 1697 ماموریت دیپلماتیک 250 نفر از مسکو برای اروپا ترک کرد. رئیس هیئت مدیره Lefort بود، پیتر به عنوان یک فرد خصوصی حضور داشت. هدف "سفارت بزرگ" این بود که با امپراطوری های ترکیه با کشورهای اروپایی پیوسته و شاهزاده ی جوان بخواهد کنجکاوی خود را در مورد شیوه زندگی اروپا، فن آوری های جدید نظامی و مدنی را ارضا کند.

در طول تور اروپا، لوفورت، رئیس مسئول سفارت بود. او مذاکرات دیپلماتیک فعال را برگزار کرد، پذیرش ها را تنظیم کرد، با سیاستمداران اروپایی ارتباط برقرار کرد، با کسانی که می خواستند به خدمات روسیه وارد شوند صحبت کرد. او در حالی که در انگلستان بود تنها با پادشاه بود.

در تابستان سال 1698، یک گزارش از مسکو در مورد قیام استریتسی، که پیتر و همکارانش را مجبور به بازگشت به روسیه شد، به شدت مورد انتقاد شد.

از دست دادن بزرگ

پس از بازگشت به پایتخت، لوفورت، در جهت تزار، در دادگاه های ستیزه جویانه دستگیر شد، در حالی که شواهدی از اعتراض خود نسبت به اعدام های دسته جمعی وجود دارد که او قطعا از شرکت در آن منع شده است.

در طول سفر به اروپا در یوازا، یک کاخ با شکوه برای لوفورت ساخته شده است، که توسط پیتر ارائه شده است. اما دریاسالار تنها زمان برای جشن گرفتن خانه های گرانقدر بود. در پایان ماه فوریه، سلامتی او به شدت کاهش یافت. او مدتها از عواقب سقوط از یک اسب، که در طول مبارزات آزوف به او رسیده بود، عذاب می کشید . در پایان فوریه 1699، او سرماخوردگی گرفت، تب را مبتلا کرد و در 2 مارس همان سال فوت کرد.

این برای تزار پطرس افتضاح شد. او گفت که او یک دوست وفادار، یکی از وفادارترین همکاران خود را که اکنون مورد نیاز است، از دست داده است.

دوستان محترم، مانند مخالفان شدید، Lefort داشتند. فرانتس یكلوویچ، كه بیوگرافی كوتاه او شبیه طرح رمان پرماجرا است، بعضی باعث احترام عمیق و بعضی دیگر - نفرت سوزان شد. به احتمال زیاد، او بعنوان مؤسس اصلی اصلاحات پترین نبود، به نظر میرسید که برخی از مورخان آن را میبینند. اما همانطور که برخی ادعا می کنند، تنها از طرف او یک همدم نوشیدنی سلطنتی شاد و سرحال است که عمیقا ناعادلانه است. قبل از ما زندگی روشن یک شخص است، با تمام الیاف روح که آرزو خوبی برای کشور است که به میهن دوم خود تبدیل شده است.