رفتار انحرافی

یکی از قوانین وجود ما این است که هنجارهای اجتماعی که در جریان آن توسعه یافته اند، که مردم در زندگی روزمره هدایت می شوند، جامعه را با یک ثبات و پیش بینی مشخص فراهم می کند. با این حال، اغلب اتفاق می افتد که افراد فراتر از این هنجارها و قوانین، که باید به طور مداوم هدایت می شود. این نوع رفتار اجتماعی با مفهوم «رفتار انحرافی» مشخص می شود. اغلب در محتوای اجتماعی و روانشناختی برای تعیین این نوع رفتار و مفهوم رفتار انحرافی استفاده می شود. به معنای ساده تر، رفتار انحرافی آن است که با سنت ها، هنجارها و الگوهای موجود در این جامعه خاص در یک زمان خاص تاریخ سازگار نیست.

شایع ترین شکل هایی که رفتارهای انحرافی آنها را خودشان نشان می دهند پدیده هایی مانند خودکشی، الکل، اعتیاد به مواد مخدر، جرم و جنایت، فحشا و برخی دیگر است. در تجزیه و تحلیل این پدیده ها، برخی از دانشمندان جامعه شناختی رفتارهای انحرافی و سوء رفتار را در محتویات و اشکال تظاهراتشان تشخیص می دهند . بزهکاری چنین رفتار اجتماعی فردی محسوب می شود که در آن نه تنها هنجارهای اخلاقی و اخلاقی، بلکه اصول رفتار قانونی را نقض می کند و تحت حاکمیت قوانین حقوقی قرار می گیرد. نشانه تبعیض مبتنی بر این واقعیت است که رفتار انحرافی نسبی است، زیرا آن بخشی از ارزشهای اخلاقی و اخلاقی گروه خاصی از مردم یا جامعه است. جنایتکاران رده مطلق است، زیرا این مربوط به هنجارهایی است که در آن همه افراد در زمان داده شده زندگی می کنند و در قالب قوانین قانونی ثابت می شوند.

دانشمندان مدتهاست که تلاش کرده اند علل و عوامل شکل گیری رفتار انحرافی را توصیف و توضیح دهند. بنابراین، بسیاری از مفاهیم و نظریه های مختلف شکل گرفته اند، که در آن تلاش می شود تا ماهیت مسئله را آشکار سازد. با این حال، ما باید اعتراف کنیم که حتی امروزه هیچ یک از این مشکل وجود ندارد. تمام انواع شناخته شده رفتار انحرافی از بیشتر دیدگاه های مختلف شرح داده شده است، که به برخی از رویکردهای کلی در تفسیر علل انحراف دسته بندی شده است.

بیایید برخی از آنها را در نظر بگیریم.

رویکرد بیولوژیکی این است که همه افراد در محیط طبیعی خود متفاوت هستند. این تفاوت ها و تعیین استعداد هر فرد به این یا آن نوع رفتار در جامعه است. تعالیم وجود دارد (به عنوان مثال لامبروسو)، که استدلال می کنند که استعداد بیولوژیکی نه تنها به انحراف، بلکه همچنین به بزهکاری در ظاهر خارجی فرد منعکس می شود. در این مورد، تمام اشکال انحراف به عنوان اشکال ذاتی رفتار رفتار می کنند.

نظریه های روان شناختی رفتار انحرافی را به عنوان نتیجه ترکیبی خاص از خواص روان شناختی، ویژگی های شخصیتی بیان می کنند. این به گونه ای درک می شود که ساختار خاصی از کل پیچیده ی ویژگی های اجتماعی فرد، که در آن نگرش های ضد اجتماعی غالب است و در نتیجه، جهت گیری فرد توسعه می یابد، شکل می گیرد . با رویکرد روانشناختی، شناخت وجود دارد که برخی از این تنظیمات از یک نوع ژنتیکی هستند و برخی از آنها به وسیله محیط اجتماعی خود، محیطی است که نفوذ غالب در فرد را تشکیل می دهد.

مفاهیم جامعه شناسی استدلال می کنند که علل رفتار انحرافی در جامعه کاملا تحت تاثیر قرار می گیرند و تأثیر تعیین کننده ای در شکل گیری نگرش و رفتار شخصیت دارند. در اینجا مشخص شده است که انحراف یک وضعیت غیر عادی جامعه است که پس از فروپاشی نظام ارزش فعلی موجود ایجاد می شود.

مشترک برای همه رویکردها انتخاب در روند انحراف از مراحل اولیه و ثانویه است. در ابتدا، فرد به طور انحصاری به استانداردهای اجتماعی "متناسب" نمی کند و از آنجایی که جامعه اطراف خود رفتار خود را به چنین رفتاری نمی رساند، بازیگر خود را به عنوان انحرافی شناخته نمی شود. در جریان انحرافات ثانویه، براساس ارزیابی عمومی رفتار فرد، او شروع به تحقیر خود می کند و جامعه شروع به درمان او می کند.

هر دو انحراف و بزهکاری میتوانند فرد و جمعی باشند.

به گفته برخی از محققان، دنیای مدرن چنین است که امکان وجود رفتار انحرافی در بعضی از افراد وجود ندارد، بنابراین لازم است که وظیفه را انجام دهیم تا آن را نادیده نگیریم، اما برای به حداقل رساندن پیامدهای منفی.