لئونید پانتلئف: بیوگرافی، عکس. Panteleev چه چیزی درباره لئونید نوشت؟

لئونید پانتلئف (عکس زیر را ببینید) یک نام مستعار است؛ در واقع نویسنده نویسنده الکسیری ارومیه بود. او در آگوست 1908 در سن پترزبورگ متولد شد. پدرش یک افسر قزاق بود، یک قهرمان جنگ روسی-ژاپنی که اشرافیت را برای سوء استفاده هایش دریافت کرد. مادر الکسی یک دختر بازرگان است، اما در اولین گروه پدرش دهقانان را ترک کرد.

دوران کودکی و جوانان

آلوزا از دوران کودکی به کتابها معتاد شده بود، خانواده حتی او را طعنه زدند و او را "قفسه کتاب" نامیدند. از اوایل او، او شروع به نوشتن خود را. نمایشنامه های فرزندش - نمایشنامه ها، اشعار، داستان های ماجراجویی - تنها توسط مادرش گوش می کردند. با پدر نمی توان هیچ صمیمیت معنوی داشته باشد - این مرد نظامی و شدید بود.

الکسلی کوچک او را «شما» نامیده بود، بله، و این احترام برای همیشه باقی می ماند. تصویر پدرش، نویسنده لئونید پانتلایف، در حافظه خود برای همیشه حفظ شد و او را از طریق زندگی با عشق و افتخار به سر برد. این تصویر نور نیست، بلکه رنگ نقره ای سیاه و سفید است، مانند یک سلاح قدیمی - یک تصویر شوالیه شریف.

اما مادر معلم در ایمان است، مهربان ترین و مهربان ترین دوست برای فرزندانش. در سال 1916، زمانی که آلشا برای تحصیل در یک مدرسه واقعی فرستاده شد، مادر من از تمام درس ها، ارزیابی ها، روابط با معلمان و همکلاسی آگاه بود و در همه چیز به پسرش کمک می کرد. او مدرسه را تمام نکرده بود، او زمان نداشت.

سرگردان

در سال 1919، پدربزرگ دستگیر شد، برای مدتی در سلول زندان نگه داشته شد و سپس به ضرب گلوله کشته شد. الکساندرا Vasilyevna، مانند یک مادر واقعی، تصمیم گرفت از پورتوریکو سرد و گرسنه فرار کند تا جان کودکان را نجات دهد. اول، خانواده یتیمان در یاروسلاول، و سپس - در شهر Menzelinsk در Tatarstan settled.

لئونید پانتلایف، نویسنده آینده، به دنبال کمک به اقوام خویش، تلاش برای یافتن کار، گاهی اوقات، با افراد مختلف ملاقات کرد و برخی از آنها خود را با جرم و جنایت مرتبط می کردند. فرد بسیار جوان و اعتماد به سرعت تحت تاثیر بد قرار گرفت و آموخت که چگونه سرقت کند. برای شجاعت ناامیدانه که، ظاهرا، از پدرش به ارث رسیده، دوستان جدید او نام مستعار اسیر معروف پیکر پکن را نام بردند - Lanka Panteleev. از اینجا و پس از آن چنین نام مستعار نویسنده ظاهر شد.

مدرسه داستایوفسکی

از آنجایی که "فعالیت" جدید الکسلی اغلب با پلیس و افسران امنیتی همراه بود، پسر سعی کرد نام و نام خانوادگی خود را فراموش کند. بهتر است اسم تیرانداز را از افسر کاساکی ببرید. به خصوص ماما از دهقانان آرکانجلس، توسط تجار کتک خورده است. او به سرعت به یک نام جدید عادت کرد و حتی زمانی که با افراد عادی آشنا شد، دور از دوستان دزدان او، نام واقعی او راز نگه داشته شد. و او درست انجام داد، همانطور که پیش بینی کرده بود تا زمانی که طناب پیچ خورده باشد ... البته او گرفتار شد.

بلافاصله پس از پایان جنگ داخلی، دولت کشور با مشکل کودکان خیابانی مواجه شد. فلیکس ادموندویچ Dzerzhinsky مسئول نتیجه بود . جالب ترین چیز این است که پس از دو یا سه سال یک کودک بی خانمان یافت نشد و حتی در سال 1919 در خیابان ها در حال حرکت بود. این همان راه پانتلف لئونید است: بیوگرافی پایان سال 1921 با تلاشی ناموفق از سرقت دوباره پر شده است. او گرفتار شد و به یک کمیسیون ویژه فرستاده شد، که با کودکان بی خانمان پتروگراد برخورد کرد. از آنجا او به دانشکده Dostoevsky ارسال شد، که بسیار مشهور "Shkid".

جمهوری کوچک

این موسسه آموزشی شگفت انگیز را می توان با بوراز پیش از انقلاب مقایسه کرد و با لیسای پوشکین مقایسه کرد. بچه های بی خانمان نوجوان به مدرسه رفتند، موضوعات را عمیقا و با لذت فراوان، شعر نوشتند، نمایشنامه ها، زبان های خارجی را تدریس کنند، روزنامه ها و مجلات تولید خودشان را تولید کنند.

پانتلئون لئونید، که زندگینامه خود را به عنوان نویسنده شروع کرد، تمام پیش نیازها را برای بازگشت به زندگی عادی، بدون تسلیم در دیگهای بخار، بدون سرقت، گرسنگی و فرار از پلیس دریافت کرد.

در اینجا پسر زندگی می کرد برای دو سال، که او را برای زندگی پر انرژی. دوستانی داشتند که گذشتهشان هم بیسواد نبود، با الکسیری ارومیه باقی مانده بود. بنابراین، سرنوشت او را با همان دانش آموز مدرسه - Grigory Belykh آورده است. او تبدیل به همکاری نویسنده اولین و معروف ترین کتاب در مورد کودکان بی خانمان - "جمهوری ShKID". سفید همچنین پدر خود را از دست داد، مادرش یک پنی خریده بود، اما همیشه مشغول بود، زیرا کار طولانی و بسیار سنگین است. پسر تصمیم گرفت که به او کمک کند: از مدرسه خارج شد و به بندر رفت. در همان محل، در ایستگاه ها، تحت تاثیر شخصیت های تاریک قرار گرفت و شروع به سرقت نمود.

همکاران

پسران دوستان و تصمیم گرفتند با هم به ستاره های فیلم تبدیل شوند. برای رسیدن به این هدف، "شکیده" را ترک کردند و به خارک رفته بودند. پس از یادگیری در مورد بازیگران فیلم، آنها ناگهان متوجه شدند که آنها بازیگران نیستند. ترک این اشغال، برای مدتی سرگردان بود، آنها به شید بازگشته بودند - آنها احتمالا شرمنده بودند. با این حال، نوجوانان خود را دوستانه از مدرسه خودخواهانه، در مورد آن بسیار خسته کننده است که آنها تصمیم به نوشتن یک کتاب در مورد آن.

در پایان سال 1925، آنها به لنینگراد بازگشتند، در ساختمان گریگوری در یک پسزمینه در خیابان Izmaylovskiy - یک اتاق باریک، طولانی با پنجره ای به حیاط، و در آن - دو تخت و یک میز جدا شد. چه چیز دیگری برای سالن ها نیاز دارید؟ ما توتون و تنباکو، ارزن، شکر و چای خریدیم. ممکن بود که به کسب و کار برسیم.

تهیه یک برنامه

این در نظر گرفته شده بود - از آنچه که به خاطر سپرده شد - سی و دو قسمت با داستان خود را. هر کدام از آنها باید 16 فصل را بنویسند. آلکسی به گریگوری بلخ بعد از شکیده تبدیل شد، بنابراین او نیمه دوم کتاب را نوشت، و سپس او همواره دلواپس و سخاوتمندانه تمام شعرها را به همکاری نویسنده داد که در قسمت اول کتاب موفق به خوانندگان شد تا کتاب را به پایان برسانند.

در حقیقت، در بخش اول، آغاز تمام مناقشات، جایی که مکانیسم های انفجار گذاشته شد، همه روشن ترین و زیباترین، که مشخصه برجسته شید بود، اتفاق افتاد.

انتشارات

با هیجان، به سرعت، خوشبختانه نوشته شد با این وجود، آنها کاملا فکر نمی کردند که نسخ خطی بعدا اتفاق بیفتد: کجا بود؟ و آنها حتی هیچ موفقیتی رویای نمیدیدند. البته، در لنینگراد هیچ کدام از نویسندگان و ناشران پسران را نمی دانستند. تنها کسی که مدت ها قبل در شید در دوازده سالگی در برخی از حوادث مهمی دیده بود، رفیع لیلینا، رئیس بخش ناروبرز بود.

شما می توانید این وحشت را در مواجهه با یک زن فقیر تصور کنید، زمانی که دو کودک قدیمی که توسط زندگی یتیم خانه مورد آزار و اذیت قرار گرفته بودند، یک نسخه بزرگ و به سادگی غیر قابل تحمل را به دست آوردند. با این وجود، او آن را بخواند. و نه تنها همکاران تنها خوش شانس بودند به طرز افسانه ای. او، خواندن، یک پوشه ضخیم و ضخیم را برای متخصصان واقعی ارسال کرد - به انتشارات لنینگراد، که در آن این دستنوشته توسط ساموئل مارشاک، بوریس ژختکف و یوجین شوارتز خوانده شد.

چگونه نویسندگان از شهرت پنهان شده اند

"آتش نشانان به دنبال آن هستند، پلیس به دنبال ...". بله، در واقع، آنها برای تمام ماه و همه مورد جستجو قرار گرفتند، زیرا کتاب چنین نتیجه گرفت ... خوب، یک کلمه، کتاب معلوم شد! آنها هرکدام از آدرسها را به کسی نگفتند. چیزی جز نسخه خطی. علاوه بر این، نزاع، ترک دفتر. سفید فریاد زد که کل ایده با ترتیب نسخ خطی کاملا فریبنده بود، خوب، آنها نوشتند و نوشتند که او بیشتر نخواهد گریخت و به اینجا می آید، زیرا در نتیجه خجالت می کشم. سپس آنها را ساختند و تصمیم گرفتند به هیچ جای دیگری بروند. بازیگران آنها کار نمی کنند و حتی نویسندگان نیز به نظر می رسند. در اینجا کشتی گیرها - بله، کاملا خوب است.

نويسنده لئونيد پانتليف، با اين حال، نميتوانست مقاومت کند. این زمان خسته کننده و عجیب بود، به طوری که هیچ جایی برای قرار دادن خود وجود دارد. هرچند انتظار نداشتم که انتظار داشته باشم، اما آن را یک قاشق مرغوب می کند، می خواهم همه چیز را بدانم، چه چیزی در کتاب خود وجود دارد؟ و الکسي، بهواسطهي يک دوست با ثبات و ترحم، هنوز تصميم گرفت که از رفيق ليلينا از نارابراس به رفقا برود.

چقدر شهرت نویسندگان را پیدا کرد

بعد از دیدن الکسی در راهرو نارابراس، وزیر امور خارجه فریاد زد: "او! او! او آمده است !!!". و سپس برای یک ساعت، رفیق لیلینا به او گفت که چگونه کتاب آنها نوشته شده است. او نه تنها آن را خواند، بلکه همه چیز را در Narobraz، تا پاکسازی، و تمام کارمندان چاپ و نشر. می توانید تصور کنید که لئونید پانتلیف در آن زمان احساس کرد؟ درباره آنچه که حتی پس از سالها نوشتم، نمیتوانم کلمات را پیدا کنم. و کلمات چنین اتفاق نمی افتد برای توصیف آنچه که او در آن لحظه احساس.

ساموئل یوکوویلیش مارشاک جزئیات سفر نخستین همکاران به دفتر تحریریه را به طور کامل یادآوری کرد. آنها به دلایلی غم انگیز بودند و زیاد صحبت نمی کردند. اصلاحات اغلب رد شد اما، البته، ما از این اتفاقات خوشحال بودیم. به زودی پس از انتشار کتاب از کتابخانه ها، بررسی آغاز شد. "جمهوری شیدز" خوک را خواند، آنها آن را مانند کیک های داغ گرفتند! همه از اینکه این گرگوری بلخی و لئونید پانتلایف بودند، تعجب کردند، بیوگرافی بچه ها بسیار مهم بود.

اسرار موفقیت

نویسندگان یادآور میشوند: "این کتاب به راحتی و شاد و بدون مدیتیشن نوشته شده بود، زیرا ما تقریبا هیچ چیزی نوشتهایم، اما به یاد میآوریم و فقط ضبط شده است، زمان زیادی از زمان دیوار مدرسه مانده است. برای تکمیل کار تنها دو و نیم ماه طول کشید.

آلکسی ماکسیمویچ گورکی "جمهوری شیدز" را با شور و شوق فراوان خواند و درباره همه ی همکارانش گفت. "لزوما بخوانید!" - گفت: VN Soroka-Rosinsky، مدیر مدرسه، معلم Gorky معلم نوع جدید، یک شخصیت قهرمانانه و قهرمانانه بود. گورکی حتی نامه ای به مکارنکو درباره وییکنیکسور نوشت و نتیجه گیری کرد که مدیر شکیده به عنوان یک معلم بزرگ مکارنکو همانند یک پرشور و قهرمان بود.

با این حال، آنتون Semenovich کتاب را دوست ندارد. او شاهد شکست ناهنجاری بود و کتاب نمی خواست به عنوان هنرمندی به رسمیت شناخته شود، به نظر وی او بیش از اندازه صادق بود.

پس از افتخار

همکاران برای مدت زمان بخشی از این کار را نداشتند: مقالات، داستانها را نوشتند. "ساعت"، "کارلوسکوین فوکوس" و "پرتره" بسیار موفق بودند. این کار مشترک را به پایان میرساند، که به اتفاق آرا به گریگوری بلیخ و لئونید پانتلیف انجام شد. بیوگرافی مختصر از جامعه آنها تکمیل شد.

الکسی کتاب های زیادی برای کودکان نوشت و از آن جمله، داستان عالی "عادلانه کلمه"، که به یک کتاب درسی تبدیل شد، و داستان "بسته" اشاره کرد، که، ظاهرا، نویسنده هیچ وقت راضی نبود: او فکر کرد که او حافظه داستان خود را کاهش می دهد پدر با این وجود، این داستان دو بار فیلمبرداری شد.

همکار نویسنده

گرگوری Belyk در سال 1936 بی گناه دستگیر شد، محکومیت توسط شوهر خواهرش نوشته شده است، همراه با یک نوت بوک از اشعار. مسئله آپارتمانی سرزنش است سفید سه سال در زندان بود و در خانه او همسر جوان و دختر جوان داشت. لئونید پانتلایف حتی به استالین تلگراف داد، او در اطراف تمام مقامات فرار کرد، اما بیهوده. تنها برای انتقال در زندان و ارسال نامه به یک دوست باقی مانده بود.

گرگوری خود را از ادامه دادن بدون هیچ زحمتی آگاه کرد. او علت را نمیدانست، اما اینطور بود. پزشکان زندان در سل سفید یافتند. او حتی سی ساله نبود که یک کودک سابق بی خانمان، یک دزد، و بعدا یک نویسنده شگفت انگیز در یک بیمارستان زندان فوت کرد. لئونید پانتلیف پس از آن برای بسیاری از سال ها حاضر به صدور مجدد "جمهوری شكید" نشد. سفید به عنوان دشمن مردم شناخته شد، و از بین بردن نام یک دوست از پوشش چیزی غیر قابل تصور بود. با این حال، به زودی لازم بود ...